Wat vooraf ging.

In de globale halfjaarplanning hadden Henk en ik voor maart bedacht om het volgende stuk raster ronmd Kootwijk te beveiligen. Maar Lennard deed nog een beroep op ons in maart voor een klus in het Spelderholt . Dan kwam ons prima uit; kwam er wat afwisseling in het werk.  We hadden in december en februari namelijk al beveiligingswerk gedaan en de volgende klussen zouden dat ook in die categorie vallen. Prima dus om in maart boompjes te rooien en te snoeien ter bevordering van de zichtbaarheid vanuit een WOP. Daarmee schoof de Kootwijkklus door naar april.
 Medio maart nog even gecheckt of er geen andere spoedjes waren.  Toen die uitbleven ben ik samen met Wil op een vrijdag naar Kootwijk getogen om de klus te verkennen; waar verzamelen we, hoe is de staat van het raster, zit er nog begroeiing op? En het belangrijkste ;waar zetten we de Windvang en de werkkeet van SBB met al het materiaal erin neer?
We kwamen er al snel achter dat we dit keer niet goed met alle auto’s  bij het werk konden komen en ook het uitzetten van de rollen gaas zou voor een groot deel  loopwerk worden.  Thuis gekomen het werkplan op een stuk plattegrond gezet en gemaild naar onze contactpersoon bij SBB. Tevens aangegeven dat we weer kleinere krammen nodig hadden en dat we duidelijke afspraken moesten maken over de sleutel van de werkkeet. De laatste keren leverde dat nog al wat zoekwerk en verloren tijd op.
 SBB vond het een prima werkplan en de vrijdag voor de rasterdag zou ik gebeld worden door ene  Jan om duidelijk  aan te geven waar de sleutel zou liggen. 
Nu de aanpak duidelijk was kon, ruim 2 weken voor de rasterdag, de uitnodiging naar de rasteraars uit en kon de catering geregeld worden.  Daar Kootwijk volgens Henk mijn klus is verzorgde ik dit keer de uitnodigingen. (Voor de andere klussen doet  Henk dat meestal.)
 Naar Leo, Helene en Kees ging het drink- en eetschema  alsmede het boodschappenlijstje voor de catering vaak.  Al snel na het uitsturen van de uitnodiging bleek dat de gelijktijdig met de rasterdag geplande ALV van het Reewild het  aantal deelnemers aan de rasterklus aardig reduceerde. Dus maar even de boodschappenlijst iets naar beneden  bijgesteld. We moeten op de kleintjes letten ;-)
Ongeveer een week van te voren keek ik eens naar de weersverwachting. Helaas… met name in de middag veel buien.  Maar dat lag nog zeker 5 dagen voor ons, dus die voorspelling zegt nog niet zoveel. In de loop van de week bleven de buien echter in de voorspelling en op vrijdag werd zelfs voor de gehele dag buien voorspeld. Maar je wordt pas nat als het echt regent. 
Daar de opkomst maximaal 25 rasterachtigen zou zijn en gelet op de redelijke kans op buien heb ik  vrijdagmiddag maar een plan A (grotere  opkomst - goedweer) en plan B (kleinere opkomst – slechter weer) opgesteld. Die middag werd ik inderdaad gebeld door Jan van SBB. Ik kreeg een gedetailleerde uitleg waar ik de sleutel kon vinden  en de verzekering dat de kleine krammen er waren.  Dat zat dus snor.
De rasterdag zelf
Rond kwart voor 7  startte onze (Wil en ondergetekende) rasterdag met het zetten van 4 liter koffie. Het regende op dat moment nog aardig bij ons in De Bilt. Bij het inpakken in de auto van ons deel van de cateringspullen was het gelukkig droog en bij aankomst rond half 9 in Kootwijk was het nog steeds droog. Wel fris, maar dat is geen punt als je gaat klussen. Daar  wordt je wel warm van.  In het centrum van de wereldstad Kootwijk nog even 2 richtingbordjes “Het Edelhert ” geplaatst en vervolgens naar het verzamelpunt . Ondanks het zeer vroege tijdstip waren we niet de eerste. Onze man uit Hoogeveen was er al. Dat kwam goed uit, want zo konden er meteen afspraken gemaakt worden over het uitzetten van de rollen langs het raster.  Nadat Wil met de campingtafel was gestationeerd op het verzamelpunt, waar inmiddels al meerdere  enthousiaste rasteraars arriveerden , reed ik met onze man uit Hoogeveen  naar de werkkeet. De plek waar de sleutel zou liggen vond ik snel, maar niet de sleutel. Shit toch niet weer gedonder met die sleutel!!
 Nog eens goed zoeken… niets. Nog eens héél  héél  goed zoeken. En verdraaid ,heel diep verstopt zag ik iets glimmen en gelukkig daar was die.  Snel de keet geopend. Bijna alles wat we nodig hadden was er, doch niet de rollen gaas. Tenminste niet op de plekken waar ze anders lagen. Maar er was in deze keet nog een deur en wel die van het toilet. Daar lagen 24 rollen gaas opgestapeld, hetgeen inhield dat het toilet voorlopig niet te gebruiken was.
Terug naar de verzamelplek was het al gezellig druk en ging de koffie met koek er weer goed in.  Na uitleg door mij wat de bedoeling was (plan B) toog het merendeel van het gezelschap van circa 20 personen lopend naar de werkkeet.

De catering en Ben en Henny met de Windvang reden met de auto naar de werkkeet.  Het lukte net om die paar auto’s daar enigszins buiten de paden neer te zetten. Een persoon of 6 toog aan de slag met het opzetten van de Windvang.

De rest liep nog eens 700 meter verder naar het startpunt van het werk. Onze man uit Hoogeveen had daar ondertussen de eerste 8 rollen gaas op maat uitgelegd en ontdaan van verpakken. Zodra de eerste rasterachtigen op het startpunt arriveerden konden ze meteen aan de slag. Het werk vorderde ras en het weer werd ,tegen de verwachting in, steeds beter. Rond 11 uur was  de eerste  800 meter gaas al uitgerond en al zeker  600 meter daarvan was  vastgeknoopt. Het liep dus als een tierelier en de stemming zat er goed in tijdens de koffie.
Daarna toog men weer enthousiast aan de slag met het trekken van de krammen.

Het uitleggen en uitpakken van de rollen gaas.

Het afrollen en het vouwen van het gaas. Dat laatste onder het genot van een dampende pijp.

Het weer vastzetten van de krammen. De speciaal geleverde kleine krammen  voldeden prima.

En tenslotte het vastzetten van het manchet aan het raster. Dat blijkt soms een heel precies werkje te zijn.

Het tempo zat er nog steeds goed in. Het op de juiste afstand uitleggen van de rollen moest zelfs met de auto worden gedaan anders stokte “de rastermachine”.
Ondertussen genoot “de catering” van het zonnetje.

Maar niet lang want toen zaten alle 24 rollen erop en had men zin in een versterkinkje en natuurlijk De Soep.

Rond half 2 moest de Windvang snel opgeruimd worden, want de eerste buien kondigden zich aan.

En zo eindigde deze geslaagde werkdag keurig op tijd voordat het weer echt om ging slaan.